RaportyGPS :: Obsługa, pytania i odpowiedzi

Raport z kontrolą punktów osnowy jest wymagany jeśli chcemy zachować pełną zgodność z rozporządzeniem MSWIA. Z punktu widzenia ustawodawcy, aby zachować odpowiednią dokładność, należy zrobić pomiar kontrolny w trakcie sesji pomiarowej. Porównanie wyników pozwala określić, czy inicjalizacja odbiornika wypadła poprawnie, czy też pomiar należy powtórzyć.

Podstawy

Aplikacja RaportyGPS umożliwia kontrolę na punktach osnowy (w wersji PRO), choć oczywiście razem z danymi GPS musimy zapewnić aplikacji dostęp do punktów teoretycznych osnowy.

Raporty udostępniają parę sposobów na wprowadzenie punktów osnowy do programu:

• jeśli korzystamy z formatu XML Leici i mamy zdefiniowane w tym pliku punkty osnowy, to będą one automatycznie zaczytane do programu – najprostsza wersja
• jeśli korzystamy z innego formatu, wówczas punkty osnowy możemy dostarczyć w pliku tekstowym (nazwanym np. osnowa.txt lub wg nazwy pliku z danymi [MDCP.RW5 – MDCP.txt..itp]) – można go załadować w trakcie pracy, lub też wymóc na programie ładowanie automatyczne wg wskazanej nazwy
• możemy być też wygodni i po prostu przekleić punkty osnowy, jeśli mamy je dostępne pod ręką np. w arkuszu typu RTF/DOC. Zaznaczamy kolumny PXYH i kopiujemy je, a następnie wklejamy do programu w oknie edycji punktów osnowy

Zacznijmy od najprostszej sprawy. Mając załadowany plik oraz ustalony kod dla kontrolnych punktów osnowy, przechodzimy do modułu Tabeli, np. wciskając klawisz F3.

W module Tabeli przechodzimy do zakładki Punkty osnowy i wybieramy odpowiednią dla nas opcję:

• Import spowoduje otwarcie okna ładowania pliku – możemy wskazać plik tekstowy o dowolnej nazwie (z danymi kolumn PXYH lub PXY). Po załadowaniu lista punktów powinna zostać wypełniona punktami
• Edytuj w notatniku – opcja powoduje wyświetlenie okna podręcznego notatnika, w którym można zdefiniować współrzędne (lub je wkleić z innej aplikacji). Dzięki tej funkcji można również uzupełnić lub edytować istniejące / załadowane do aplikacji punkty (oczywiście edycja tych punktów w aplikacji nie powoduje zmiany w plikach, z jakich zostały zaczytane)
• Automatycznie wczytuj punkty osnowy – jeśli plik z osnową leży w tym samym katalogu co plik z danymi, a punktów osnowy jeszcze nie ładowaliśmy, możemy wybrać tę opcję. Po jej zaznaczeniu aplikacja załaduje plik osnowy zgodnie ze wskazaną przez nas metodą (pole Metoda lokalizacji pliku z osnową):
  • jeśli wybraliśmy opcję wg identycznego nazewnictwa, wówczas aplikacja będzie szukać pliku o tej samej nazwie co pomiar (wspomniany już przypadek MDCP.rw5 = MDCP.txt)
  • jeśli wybraliśmy opcję wg wskazanej nazwy pliku, wtedy program będzie szukał pliku o wskazanej nazwie (domyślnie osnowa.txt)

  Opcja lokalizacji jest zapamiętywana, tak, iż jeśli mamy nawyk umieszczania np. pliku z osnową w pliku o wskazanej nazwie (i to zdefiniujemy w w/w polach), wtedy tuż po załadowaniu pliku z danymi GPS, załadowane zostaną jednocześnie punkty osnowy.

Po załadowaniu plików osnowy, gdy będziemy już je mieć na liście, warto sprawdzić, czy wybrane pozycje są podświetlane na zielono. Kolor ten wskazuje, iż dane punkty zostały „wychwycone” jako punkty kontrolne i to powiązanie jest dokonane. Zwykle jeśli lista ma białe tło, znaczy to iż albo w załadowanych punktach brak jest odpowiednich punktów pomierzonych lub ich nazewnictwo nie odpowiada punktom osnowy – kwestia źle ustawionego prefixu.

W panelu punktów osnowy obowiązkowo upewniamy się, iż opcja Pokaż na raporcie kontrolę dx/dy/dh jest zaznaczona. Pozwoli to nam otrzymać w wynikowym raporcie tabelę z wartościami odchyłek na punktach kontrolnych osnowy i sprawdzenie czy wartości te mieszczą się w wartościach granicznych określonych w rozporządzeniu MSWIA.

Jeśli chcemy iść dalej i zgodnie z rozporządzeniem uwzględnić kwestię uśredniania, warto przejść do zakładki Uśrednianie i dokonać tam małej konfiguracji.

Uśrednianie

W zakładce związanej z uśrednianiem do dyspozycji użytkownika znajdują się opcje, pozwalające na włączenie/wyłączenie uśredniania. Jednocześnie na liście zostaną wyświetlone punkty, jakie zostały poddane uśrednieniu, co znacznie ułatwi nam kontrolę nad wynikową postacią raportu.

Jeśli wykonywaliśmy pomiar kontrolny na punktach osnowy i mierzyliśmy je dwukrotnie, warto aby program wiedział o tym, i uśrednił te punkty. Aby aplikacja wiedziała o jakie punkty chodzi, do programu dodano dwie możliwości:

• wyszukiwanie po przyrostku/oznaczeniu wersji (np. jeśli mamy punkt osnowy 1230 i mierzyliśmy go kolejno jako 1230v1 i 1230v2)- wówczas mamy nazwę przyrostka v i nie będzie możliwości „chwycenia” do uśredniania niewłaściwych punktów
• wyszukiwanie wg odległości/promienia – jeśli np. spieszyliśmy się i nie oznaczyliśmy punktów jak trzeba, wówczas pozostaje tylko przeszukać punkty pod kątem ich zbieżności w określonej lokalizacji. Zaznaczając te pole i określając wielkość promienia możemy łatwo poinformować aplikację o konieczności odszukania tych punktów. Wówczas punkty mogą różnić się w nazwach i kodach, ale jeśli będą leżeć blisko siebie (nie dalej niż w zadanej odległości), wówczas zostaną uśrednione (nazwą będzie pierwszy punkt trafiający do uśrednienia)

Oczywiście warto dodać do raportu informację o uśrednieniu, tak więc zaznaczamy opcję Dodaj do raportu wyliczanie uśrednionych.

Dzięki powyższym krokom, w prosty sposób otrzymamy raport, który będzie zawierał nie tylko informacje o uśrednieniu, ale też jego wpływie na pomierzone kontrolne punkty osnowy.

Teraz możemy powrócić do głównego okna i wygenerować raport z oznaczeniem kontroli punktów osnowy.

Podsumowanie

Jak widać, podczas wykonywania pomiarów warto założyć określony sposób wykonywania pomiarów oraz oznaczania punktów kontrolnych. Odpowiedni prefix oraz oznaczenie wersji pozwoli jednoznacznie zidentyfikować pikiety i przygotować punkty do operacji uśredniania oraz kontroli punktów osnowy.